นั่งเขียนจดหมายเพื่อบรรยายถึงพ่อ บอกว่าลูกท้อ ท้อใจจริงแล้วพ่อจ๋า มาอยู่กรุงเทพฯ ที่พ่อส่งหนูนั้นมาศึกษา ลูกเรียนไม่ได้แล้วพ่อจ๋า ลูกจึงเขียนมากราบขออภัย
เจอะคนไม่ดี หนูนี้จึงเดินทางผิด เขามาใกล้ชิด แล้วเขาก็ทิ้งไปไม่เคยกลับมา เวรกรรมซ้ำสองเมื่อลูกตั้งท้อง โดยไม่ตั้งใจ เขากลับด่าหนูผลักไส แล้วก็ทิ้งไปไม่เคยกลับมา
เงินที่ส่งมา ลูกใช้ไปไม่เหลือแล้ว อีกทั้งค่าหอก็ไม่มีจ่ายเขาพ่อจ๋า ลูกรู้ ลูกชั่วเมื่อลูกปล่อยตัวติดยา ลูกผิดไปแล้วพ่อจ๋า เมื่อรู้ยาบ้า คือสิ่งไม่ดี
นั่งเขียนจดหมายเพื่อบรรยายให้หมดสิ้น ชีพลูกคงดับดิ้น เมื่อพ่อได้อ่านจดหมายนี้ ขอเตือนรุ่นน้อง ช่วยไตร่ตรองกันให้ดี อย่ารักวัยเรียน เหมือนดั่งฉันนี้ สิ่งที่ไม่ดี เธอจงห่างไกล