น้ำตาแม่ไหลเป็นทางยาว แม่สุดปวดร้าว เพราะลูกลูกโตแล้ว ก็แต่งงานไป ทิ้งแม่นอนแกร่ว ลูกลูกเป็นแถวไม่เคยเยี่ยมเยือน
แม่เคยปลอบลูกน้อยให้นอนเปล กล่อมร้อง เอ้ เอ๋ หาใครเทียมเสมือน ลูกผิดลูกพลั้งแม่ยังเป็นเพื่อน ออกเหย้าออกเรือน แม่ก็พลอยสุขอุรา
ไปเถิดไปดีให้ลูกมีความสุข ส่วนแม่ต้องทุกข์ แค่บางช่วงเวลา ไปเถิดไปดี ให้ลุกมีคุณค่า รอลูกลับมา ด้วยน้ำตาที่หยาดคลอ
ขวัญเอยลูกหลานนานนานมาที โอ้ตัวแม่นี้ เหลือเวลาไม่มาแล้วหนอ แม่สั่งแม่เตือน ลูกจงบอกต่อ ส่วนแม่จะขอ แค่เพียงช่อไม้จันทร์
(ซ้ำ *)